Nigeria 1966-1970

Nigeria, państwo leżące w zachodniej Afryce w 1901 roku stało się protektoratem brytyjskim. W 1914 cały obszar był formalnie zjednoczony jako "Kolonia i Protektorat Nigerii". Administracyjnie był on podzielony na prowincje północne i południowe oraz kolonię Lagos. Prowincje południowe poddawały się o wiele szybciej niż północne wpływom Zachodu w dziedzinach takich jak edukacja czy nowoczesna gospodarka. Skutki takiego rozwoju kraju dają się dostrzec do dziś. 

http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_Nigerii

http://www.afriquessor.com/nigeria-the-untold-story-of-biafra-war/?lang=en

Po drugiej wojnie światowej rosło poczucie tożsamości narodowej Nigeryjczyków i chęć uzyskania niepodległości. Presja wywierana na Wielką Brytanię skłoniła ją do nadania Nigerii początkowo autonomii a później pełnej niepodległości, którą otrzymała w 1960 roku. Państwo to stało się największym pod względem liczby ludności oraz jednym z największych pod względem obszaru państw Afryki.

http://curiosando708090.altervista.org/repubblica-del-biafra-19671970/

Zamieszkiwało go wiele plemion i grup etnicznych, wyznających różne religie. Na północy przeważali wyznawcy islamu na wschodzie i południu wyznawcy religii animistycznych oraz w mniejszym stopniu chrześcijaństwa. Taka mozaika etniczno-religijna musiała doprowadzić do konfliktów.

http://www.afriquessor.com/nigeria-the-untold-story-of-biafra-war/?lang=en

 Od początku niepodległości dominowali przedstawiciele najliczniejszego plemienia Hausa z północy, wyznawcy islamu. Wschód kraju zamieszkiwali Ibo, a zachód Joruba. Aby stonować wybuch konfliktów międzyplemiennych, od 1960 r. premierem był Abukabar Bulewa z plemienia Hausa, a prezydentem Nnamadi Azikive z plemienia Ibo.

http://whoismskemi.blogspot.com/2011/11/kemi-is-getting-eaten-alive-by-her.html

15 stycznia 1966 r. doszło do wojskowego zamachu stanu, a prezydentem został gen. Johnson Ironisi z plemienia Ibo. Zależało mu na utrzymaniu w jedności federalnego państwa. W lipcu 1966 r. doszło do kolejnego zamachu wojskowego, podczas którego zginął Ironisi, a władzę objął gen. Jakubu Gowon z plemienia Hausa.

http://www.igbofocus.co.uk/NIGERIA-S_CIVIL_WAR-_HATE-_HUN/nigeria-s_civil_war-_hate-_hunger_and_the_will_to_survive.html

Na północy doszło do zamieszek, których ofiarą stali się członkowie plemienia Ibo. Rozpoczął się exodus tysięcy ludzi na wschód.

  

http://www.igbofocus.co.uk/The_Biafra/How_Many_Biafran_Children_Died/how_many_biafran_children_died.html

31 maja 1967 r. płk. Odumegvu Ojukwu będący gubernatorem wschodniego regionu zameszkałego głównie przez plemię Ibo ogłosił niepodległość, co oznaczało secesję wschodniego regionu Nigerii - Biafry.  Pułkownik Ojukwu kierował się głównie interesami plemienia Ibo.  Doszedł do wniosku, że Ibowie będą bezpieczni tylko we własnym, niepodległym państwie.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Biafra

http://www.nigeriaintel.com/2012/10/04/the-genocidal-biafran-war-still-haunts-nigeria/

Wojna trwała dwa i pół roku. Pociągnęła za sobą setki tysięcy ofiar nie tylko działań wojennych, ale także chorób i głodu. Armia federalna była popierana przez Wlk. Brytanię, a dostawy broni pochodziły z Wlk. Brytanii i ZSRR. Biafrę popierała grupa państw afrykańskich oraz Francja. W rezultacie totalnej wojny secesjonistyczna republika zmuszona została do poddania się. 

http://www.theguardian.com/books/booksblog/2009/oct/12/book-club-half-yellow-sun
Hulton-Deutsch Collection/ Corbis

Przedstawiciele rządu federalnego obiecali, że nie będą stosowane represje i dojdzie do pojednania narodowego. Słowa dotrzymano, jednakże po tej wojnie Nigeria w praktyce cały czas jest rządzona przez kolejne ekipy dyktatorów wojskowych.

http://moodle.davidson.edu/moodle2/mod/wiki/view.php?id=43938

Porozumienie o zakończeniu wojny domowej w Nigerii podpisano 12 stycznia 1970 r. Ocenia się, że w trakcie konfliktu zginęło około miliona osób, w tym w dużej części dzieci, głównie na skutek klęski głodu powstałej w wyniku blokady ekonomicznej oraz destrukcji życia rolniczego regionu. Oficjalne władze Nigerii za głównych winowajców klęski głodu uważały przywódców rebelii. 

http://beegeagle.wordpress.com/2010/07/28/nigerian-civil-warfrance-backed-biafra-to-the-hilt/

Ujawnione w 2012 roku przez Departament Stanu Stanów Zjednoczonych dokumenty wskazują na to, że przywódca rządu Nigerii Yakubu Gowon nie zgadzał się na pomoc żywnościową dostarczaną korytarzem lotniczym przez Czerwony Krzyż. Z kolei przywódcy Biafry nie chcieli zgodzić się na pomoc dostarczaną drogą lądową gdyż obawiali się, że żywność będzie zatruta. W opublikowanych również w 2012 r. przez nigeryjskiego pisarza Chinua Achebe wspomnieniach o biafrańskiej wojnie przytoczone zostało stanowisko ówczesnego ministra finansów Nigerii Obafemi Awolowo: „Wszystko jest uczciwe w wojnie, a głód jest jedną z broni wojny. Nie rozumiem, dlaczego mamy karmić naszych wrogów, aby mogli walczyć bardziej zażarcie"

http://pl.wikipedia.org/wiki/Biafra

http://www.liberation.fr/photographie/2013/10/18/maintenant-il-faut-en-plus-s-inquieter-des-kidnappings_940716